วันพุธที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2556

Pumpkin Pudding & Plum Wine

“ trick or treat! ” ดูเหมือนนี่จะเป็นประโยคหนึ่งในงานเทศกาล  ที่เมื่อสิ้นประโยคนี้แล้วส่วนใหญ่คนทั่วไปที่ได้ยินก็คงจะยิ้มๆแล้วแจกขนมให้  แต่คงไม่ใช่ในกรณีที่เปิดประตูออกมาแล้วเจอกับฟักทอง ลอยอยู่ตรงหน้า?
ไม่สิ มันไม่ได้ลอยอยู่หรอก แต่มีคนถืออยู่ตังหาก ผมสีน้ำตาลแดงไหวๆอยู่ด้านหลังฟักทอง
“ คุณเล่นอะไรนะ เบิร์ก ”  ถามชายหนุ่มหน้าตาดี(?)ในเสื้อโค้ทยาวยืนถือฟักทองลูกใหญ่
“ Halloween ไง ”

“ แล้วคุณจะให้ขนมหรือจะให้ผมหลอก ” พร้อมส่งรอยยิ้มที่ดูดีมาก(?) มาให้ อายะนิ่งคิดไปครู่นึง ถึงได้ถอยจากประตูเล็กน้อย
“ เชิญคุณเข้ามา ” ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลแดงเดินยิ้มเข้ามาในห้อง ถึงจะรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้หลอกก็เถอะ(?)
“ ในห้องอุ่นจัง ” ว่าพลางถอดเสื้อโค้ทออก อายะมองจากการแต่งตัวแล้วคิดว่าอีกฝ่ายคงเพิ่งกลับมาจากที่ทำงานแน่ๆ
“ คุณไปนั่งรอก่อน ”  เบิร์กฮาร์ดเดินไปที่โซฟา  ที่มีแมวขาวดำตัวอ้วนนอนอยู่ ดวงตาสีฟ้่าเทา จ้องมองมาที่เค้า ถ้าจำไม่ผิด ชื่ออะไรนะ? โอโจ้? ระหว่างที่กำลังนึกชื่อแมวสีขาวดำที่นอนสบายอารมณ์อยู่บนโซฟา เจ้าของแมวก็เดินมาพอดี
“ เอ้านี่ ” ชายหนุ่มผมสีทองซีดยื่นถึงถึงลูกกวาดให้  เบิร์กฮาร์ดชะงักไปเล็กน้อย พร้อมมองลูกกวาดหลากสีนั้น
“ ลูกกวาด? ”
“ ก็เทศกาลฮาโลวีน ผมก็ต้องให้ขนมคนที่มาพูด ทริก ออร์ ทรีท ไม่ใช่เหรอ ” พร้อมส่งรอยยิ้มให้
“ แค่นี้? ” เบิร์กฮาร์ดถามเพราะกำลังคิดอยู่ว่ากำลังโดนแกล้งหรือเปล่านะ? ถ้าโดนแกล้งจริงจะได้แกล้งกลับเยอะๆหน่อย(?)
“ แค่นี้ ”
“ นี่ผมโดนคุณ “หลอก” เข้าแล้วหรือเปล่า ”
“ ก็แล้วแต่คุณคิด ”  อายะยิ้มให้เพราะคิดว่าอย่างน้อยก็ได้เอาคืนสักนิดละ
“ งั้นถ้าคุณหลอกผมแล้ว ผมก็ต้องให้ลูกกวาดสิ ” ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลแดงลุกขึ้นแล้วโอบอายะที่หนีไม่ทันให้เข้ามาชิด มือหยิบห่อลูกกวาดขึ้นมา
“ อยากให้ผมป้อนด้วยปากไหมครับ ”     
“ หยุดเลย ” มือเรียวยกขึ้นมาปิดหน้าเบิร์กฮาร์ดที่เริ่มออกอาการ ขืนไม่รีบห้านตั้งแต่ตอนนี้ เดี๋ยวได้ใจกันพอดี มือเอื้อมไปแย่งห่อลูกกวาดมาแกะ ก่อนยัดเข้าปากชายหนุ่มผมสีน้ำตาลแดง
“ เอาฟักทองคุณมาดีกว่า  ผมจะทำขนมให้ ” อายะเดินไปอุ้มฟักทองก่อนเข้าไปที่ครัว
“ คุณจะทำขนมอะไรเหรอ? ”
“ นั้นสินะ ทำพุดดิ้งฟักทองดีมั้ย ”
“ ทำไมต้องเป็นพุดดิ้งละ  ”อายะหันมายิ้มให้พร้อมยกโถใหญ่ที่มีผลไม้บางอย่างอยู่ข้างในมาวางบนโต๊ะ
 “ เพราะผมคิดว่ามันน่าจะเหมาะกับเหล้าบ๊วยนะสิ ”
" ผมเห็นด้วย "

-------------------------- End --------------------------

สั้นๆเท่านั้น เพราะต้องการแค่ฉลองเทศกาลฮาโลวีน  เหตุเกิดจากนั่งดูคลิปสอนทำพุดดิ้งฟักทองของรายการ cooking with dog

Halloween Pumpkin Pudding Recipe ハロウィンのパンプキンプリン 作り方レシピ


แล้วภาพเบิร์กถือฟักทองแล้วอายะเปิดประตูออกมาเจอด้วยหน้าเหวอๆก็ปรากฎขึ้นทันที 555
นี่ละที่มาของเรื่อง 555
เริ่มด้วยพุดดิ้งฟักทองจบด้วยเหล้าบ๊วย ฮา
จริงๆเรื่องเหล้าบ๊วยก็อยากเอามาเขียนอีกนะ รอโอกาสต่อไป 

แล้วเมื่อไหรเบิร์กจะจำชื่อคุณโจโจะได้ 555

วันอังคารที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

be out of step

" อายะเหรอ.... "  ชายหนุ่มรุ่นพี่จ้องไปยังคนที่ที่กำลังตั้งใจตักไอติมเข้าปาก
" นั้นรสอะไรเหรอ " ชายหนุ่มชี้ไปที่ไอติมสีเหลืองมีริ้วแดง
" นี่เหรอ....น่าจะ...รสสตอเบอรี่ชีสเค้ก "
" น่ากินจัง ขอลองชิมบ้างได้มั้ย "
" ฮืม....ได้สิครับ " อายะดันถ้วยไอติมของตนไปทางอีกฝ่าย
" อะไรกัน ช่วยป้อนให้ด้วยสิ "  คำขอ(?) ที่ชวนให้คนฟังสตันท์ไป 5 วิ

(ไอ้)รุ่นพี่ตรงหน้านี่มันยังไงกันนะ.....

" ได้ครับ งั้นก็อ้าปากกว้างๆนะ " ยังไม่ทันที่เบิร์กฮาร์ดจะได้ทำตาม  ไอติม(เกือบ)ทั้งลูกก็ถูกยัดเข้าปากทันที
ความเย็นเจี้ยบแผ่ไปทั่วปากและแล่นไปถึงสมองในทันที
หันก็เห็นแต่รุ่นน้องตัวดี ส่งยิ้มมาให้ และลุกจากโต๊ะโดยไม่สนใจอีกฝ่ายที่กำลังเจอความเย็นขึ้นสมอง(?)

" ดื่มน้ำซักหน่อยครับ " ขวดน้ำเปล่าถูกยื่นมาให้ ชายหนุ่มที่เพิ่งคลายจากความเย็นจี๊ดขึ้นสมอง(ย้ำๆ ฮา)
" .....ตบหัวแล้วลูบหลัง..... " ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลแดงเปรยออกมา  

" อ้าว BG ซ้อมว้ากเสร็จแล้วเหรอ " นักศึกษาชายของคณะบริหารฯ ทักชายหนุ่มผมสีำน้ำตาลแดงที่นั่งดื่มน้ำอยู่
พวกเค้าเพิ่งเสร็จจากการว้ากน้องปี 1 เลยออกมาหาอะไรกิน
อ้าว แต่ได้ยินมาว่าคณะของไอ้ BG วันนี้มันจะซ้อมยาวเลยนี่หว่า แล้วทำไมมานั่งกินไปติมกับน้องที่ไหนละนั้น สวยด้วย(!?)

" เออ....เสร็จแล้ว กำลังจะกลับแล้วด้วยเนี่ย " ไม่พูดเปล่า พลางลากอายะให้เดินตามไปด้วย
" เดี๋ยวก่อน!....นี่คุณ...... "  ชายหนุ่มผมทองซีดพยายามขืนตัว แต่ก็ยังค่อยๆโดนลากไปอยู่ดี
" ก็บอกแล้วไง จะเลี้ยงทั้งชีึวิตเลย " พร้อมด้วยส่งยิ้มที่สาวๆได้รับคงละลายลงไปกองกับพื้นแล้ว แต่ก็นั้นแหละ มันทำให้ใบหน้าของอีกฝ่ายขึ้นสีเรื่อขึ้นมา

....น่ารักแฮะ....

บ้าชะมัด เรี่ยวแรงที่ขืนไว้ หายไปดื้อๆ เลยต้องตามคนตรงหน้าไปอย่างง่ายดาย
ไม่รู้จัะจัดการยังไงกับคนตรงหน้าแล้ว.....
..........และไม่รู้่จะจัดการยังไงกับหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะนี้ด้วย...........

 
End
---------------------------------------------

อันนี้จบจริงๆ
มาแต่งต่อเพราะัอันที่แล้วมันตัดจบไปหน่อย ฮา

วันจันทร์ที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2556

Moment in June



ตั้งชื่อเป็นหนังเลย ฮา
อ่านขำๆ ขำๆนะคะ
ตามกระแสพี่ว้าก (แต่ในเรื่องไม่ได้โดนว้ากเล้ยยยย)
อย่าได้คิดมาก อ่านขำๆ (ย้ำ) ^^!

---------------------------------------

เดือนมิถุนายน
ช่วงที่ท้องฟ้าชุ่มฉ่ำไปด้วยฝน และ...ยังเป็นช่วงเปิดเทอมของมหาวิทยาลัยต่างๆ
พร้อมกิจกรรมรับน้องของคณะต่างๆที่จัดขึ้น

ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลแดง หน้าตาดี แต่ในมือนั้นมีขนมปัง(ไส้สังขยา)ที่ไปแอบจิ๊กมาจากฝ่ายสวัสดิการ ก่อนจะหลบออกมจากกิจกรรมรับน้อง
เมื่อพี่ว้ากเริ่ม(ทำท่า)ดราม่าใส่น้องปีหนึ่งเรื่องเพื่อนๆไม่สามัคคีกัน ก็เลยสั่งให้สก็อตจัมป์
ถ้าจะให้ทำกิจกรรมเสริมสร้างสามัคคีจริง น่าจะให้ทำอย่างอื่นดีกว่าน้า....
วุ่นวายจริงๆ......อากาศร้อนๆแบบนี้ยังต้องให้มายืนเก๊กหน้าตากแดดอีก
อยากกินอะไรเย็นๆจัง....
คิดได้ดังนั้นเลยแอบหลบออกมาซะเลย
ก่อนหลบไปทางด้านหลังตึก มหาวิทยาลัยใหญ่ๆที่ทำให้นักศึกษาเดินขาลากเวลาเปลี่ยนตึก กลับมีประโยชน์ตอนนี้แหละ
เพราะมหาวิทยาลัยที่มีขนาดใหญ่ มันก็ต้องมีสถานที่ที่คนไม่ค่อยผ่านด้วย และมันเป็นทางลับ(ที่ไม่ลับ)อย่างดีเลย
ขายาวก้าวเดินไปตามทางเรื่อยๆ จนมาโผล่บริเวณคณะบริหารฯ
ไอติมที่นี่อร่อยนัก บางทีเค้าก็มากินบ่อยๆ กะจะแวะมากินไอติมก่อนแล้วกลับไปให้ทันตอนแจกข้าวน้องๆ

มองเข้าไปในตึก คนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร เพราะเป็นเวลาเลิกเรียน แล้วพวกในคณะทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องก็ไปเข้ารับน้องกันหมด
คนในโรงอาหารคณะจึงน้อยมาก
เบิร์กฮาร์ดก้าวขึ้นบันได กำลังจะตรงไปที่ร้านไอติมที่เล็งไว้ ก็ชนเข้ากับร่างๆนึง มือใหญ่ไปไวกว่าที่คิด ดึงแขนคนตรงหน้าได้ทันก่อนที่จะตกบันได
" เป็นอะไรมั้ย "  คนที่เหมือนจะล้มหันหลับมา ดวงตาสีดำนั้นมันเหมือนกับดึงดูด เค้าเผลอจ้องคนตรงหน้าอยู่ครู่นึง
" ไม่เป็นอะไร ขอบคุณครับ " ชายหนุ่มผมสีทองซีดหันมาขอบคุณ ก่อนก้มลงเก็บเข็มที่ตกอยู่บนพื้น เบิร์กฮาร์ดมองเข็มคณะนั้นทำให้รู้ว่าคนตรงหน้าอยู่คณะเดียวกันหรือว่าจะเป็นน้องปีหนึ่ง?
" น้องอยู่ปีหนึ่งเหรอครับ  แล้วทำไมไม่เข้าซ้อมเซียร์ละ " เพราะคำถามที่ถามออกไปทำให้คนตรงหน้ารีบเก็บเข็มคณะนั้นเข้ากระเป๋า
" แล้วพี่มาทำอะไรที่นี่ละครับ " คนตรงหน้ายิ้มให้
" คงจะ...มาจับน้องที่หนีเชียร์ละมั้ง "
" ไหนว่า ซ้อมเชียร์ไม่บังคับเข้าไม่ใช่เหรอครับ " ชายหนุ่มย้อน เมื่อกี้ตอนเรียนเสร็จ พวกรุ่นพี่ก็เข้ามาบอกแบบนั้น แต่พอเค้าบอกว่าจะไม่เข้า พวกรุ่นพี่กลับหาว่า ไม่รักเพื่อน
บ้าหรือเปล่า! แล้วจะถามทำไม
คิดแล้วก็ยิ่งอารมณ์ไม่ดี ยิ่งมาเจอคนตรงหน้าที่ดูเหมือนจะเป็นรุ่นพี่ที่คณะอีก แต่คนตรงหน้าก็ไม่ดูอะไรกับคำย้อน เพียงแค่ยิ้มน้อยๆแล้วพูดว่า...
" พี่ไม่บังคับน้องหรอกครับ เพราะพี่ก็ยังบังคับใจ ไม่ให้ชอบน้องไม่ได้เลย " อายะยืนนิ่งกำลังตีความหมายของประโยคแปลกๆที่รุ่นพี่ตรงหน้าพูดออกมา
ถึงจะยังตีความไม่ทันแต่พอจะเข้าใจถึงความหมายนั้นได้เลย ก็ไอ้สายตาที่ส่งมานั้นแหละ
" ถ้ายังไงตอนนี้น้องว่าง.....ก็เลี้ยงไอติมพี่หน่อยนะ " มือใหญ่ ดึงคนตรงหน้าที่ยังมึนๆไปที่ร้านไอติม 
" เอารสอะไรดี สตอร์เบอร์รี่  มะนาว หรือช็อกโกแลตดี " ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลแดงยืนเลือกไอติมอย่างสนุกสนาน ผิดกับคนที่ถูกดึงมาที่ยังสงสัยว่าทำไมต้องมาเลี้ยงไอติมรุ่นพี่ด้วย
" แล้วน้องจะเอารสอะไร ช็อคโกแลตชิพมั้ย....เรนโบว์ก็อร่อยดีนะ "
" ทำไมผมต้องเลี้ยงพี่ด้วย "
" เพราะถ้าน้องเลี้ยงพี่ตอนนี้  ครั้งต่อไปพี่จะขอเลี้ยงน้องทั้งชีวิตเลยไง "
ตุบ! เสียงถ้วยไอติมวางบนโต๊ะ พร้อมพนักงานสาวที่ตักไอติมทำท่าเหมือนจะกรี้ดเพราะอะไรซักอย่าง
 ชายหนุ่มผมสีทองซีดถึงกับพูดไม่ออก
หัวใจมันเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ
กลบเกลื่อนด้วยการหันไปสั่งไอติมแล้วจ่ายเงิน แต่เจ้าพี่ตัวดีก็รีบดึงมือไปนั่งที่โต๊ะอย่างรวดเร็ว
นั้นแหละ มือที่จับถึงได้ปล่อยออก  คนตรงหน้านั่งกินไอติมอย่างสบายใจ

" จะว่าไป ยังไม่รู้ชื่อน้องเลยนะ "
" พี่ชื่อเบิร์กฮาร์ด จี เฟอร์ดินานด์ น้องชื่ออะไรเหรอ..."
" อายะ...."

End???
---------------------------------------

ตัดจบเพราะคิดไม่ออก...........อีกแล้ว ฮา
เขียนมันดีอันนี้
จริงๆไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับรับน้องเท่าไหร เพราะมหาวิทยาัลัยที่เรียนไม่มีรับน้อง
มีแต่ปัจฉิมนิเทศ ที่ก็ไม่เข้าเช่นกัน = =